Opis:

Napisane pod koniec XIV wieku „Opowieści kanterberyjskie” należą do szczytowych osiągnięć literatury średniowiecza i zaliczają się do absolutnego kanonu poezji angielskiej. To opus magnum Geoffreya Chaucera – dzieło monumentalne, obejmujące ponad 17 tysięcy wersów i składające się z 24 opowieści, w polskim przekładzie częściowo pisanych także prozą. W swojej formie i treści stanowi ono panoramę epoki, nakreśloną z niezwykłą swadą, humorem, ale też bezlitosnym realizmem i epickim rozmachem.

Całość osnuta jest wokół wyprawy grupy pielgrzymów do Kanterbery (tak tłumacz zdecydował się oddać nazwę angielskiego Canterbury) – do grobu św. Tomasza Becketa. Przypadkowa zbieranina postaci ze wszystkich warstw społecznych spotyka się w gospodzie Tabard w Londynie, gdzie planuje wypocząć przed drogą. Gospodarz, by uprzyjemnić im podróż, wpada na pomysł: każdy z uczestników ma opowiedzieć cztery historie, a ten, którego opowieść zostanie uznana za najlepszą, otrzyma darmową kolację. Tak rodzi się literacki konkurs – pełen żartu, napięcia, zaskoczenia. Każdy z bohaterów – od rycerza i kupca po mniszkę, kucharza i żonę z Bath – snuje własną historię, ukazując rozmaite aspekty życia społecznego, moralności i ludzkiej natury. Chaucer stworzył dzięki nim barwną panoramę XIV-wiecznej Anglii.

W poemacie Chaucer z niemal równą biegłością posługuje się formami tak różnymi jak epos, farsa, bajka, moralitet czy legenda, by możliwie szeroko oddać obraz swojej epoki. Nie oszczędza nikogo: duchowieństwa, szlachty, mieszczan ani chłopów. Opowieści piętnują ponadczasowe ludzkie przywary – małostkowość, zazdrość, pazerność, hipokryzję, zwyczajne łajdactwo – ale znajdują się wśród nich także historie opiewające męstwo, roztropność i honor.

Nowy, pierwszy kompletny przekład autorstwa Jarka Zawadzkiego to literackie wydarzenie. Dotąd znane jedynie garstce ekspertów, „Opowieści kanterberyjskie” trafiają wreszcie do szerokiego grona czytelników. To nie tylko przekład literalny czy filologiczny – to brawurowa translacja, która przywraca tekstowi jego żywioł. Tłumacz łączy stylizację staropolszczyzny z potoczną mową współczesną, wplata rytm rapu i pubowego żargonu w jedenastozgłoskowy tok, który równie dobrze może przywodzić na myśl metrum staroangielskiego pierwowzoru, co energię współczesnej ulicy. Dzięki temu zabiegowi „Opowieści kanterberyjskie” przestają być zabytkiem literackim – stają się znów żywą, zrozumiałą i zaskakująco aktualną opowieścią o ludzkiej naturze. To klasyka, która przemawia nowym głosem, nie tracąc nic ze swojej głębi, złożoności i humoru.

Integralną częścią tego wydania są ilustracje w interpretacji Macieja Sieńczyka – jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich rysowników, znanego z charakterystycznej kreski i absurdalno-poetyckiego spojrzenia na świat.