Długoszyn. Zarys dziejów od średniowiecza do końca okresu staropolskiego (XII-XVIII wiek)

białoruski działacz społeczny, polityk, obrońca praw człowieka i więzień polityczny; dyrektor Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiosna”, wiceprzewodniczący Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka; honorowy obywatel miasta Genui. Laureat Pokojowej Nagrody Nobla (2022).

urodzony w 1957 r. w Mińsku, w rodzinie wykładowców akademickich. W szkole uczył się przeciętnie, pływał, w wolne chwile zajmował się głównie nicnierobieniem. Po ukończeniu szkoły średniej dostał się na prawo na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym, studiował historię partii komunistycznej, marksizm-leninizm oraz inne przydatne nauki. Po ukończeniu studiów został skierowany do pracy w prokuraturze w Mińsku. Po jakimś czasie autor bez żalu pożegnał się z prokuraturą, a prokuratura odetchnęła z ulgą, żegnając się z autorem. Ze świata przestępców i funkcjonariuszy Wał Klement powrócił do świątyni edukacji i wychowania, rozpoczynając studia doktoranckie. Po obronie pracy doktorskiej pracował jako wykładowca na Wydziale Prawa swojej Alma Mater. W 1990 r. dostał zaproszenie do pracy w jednej z wiodących kancelarii prawnych w Wielkiej Brytanii, przeprowadził się do Anglii, co dało mu możliwość zdobycia doświadczenia w zachodniej praktyce prawniczej, poznania języka białoruskiego, zobaczenia innego, nieznanego świata. Autor wciąż otwiera dla siebie ten świat. Mieszka w Londynie.

białoruski pisarz, dziennikarz, scenarzysta. Przyszedł na świat w rodzinie rosyjsko-ukraińskiej. Po ukończeniu Liceum artystycznego im. I. Achremczyka w Mińsku rozpoczął studia na Europejskim Uniwersytecie Humanistycznym. Po tym jak uniwersytet został zamknięty przeniósł się do Rosji, ukończył studia magisterskie na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Sankt-Petersburgu. Otrzymał dyplom Bard College’u. Jego powieść Czerwony krzyż przetłumaczona na wiele języków, trafiła na listę najlepszych powieści roku wg Szwajcarskiego radio. Inne znane utwory pisarza – powieści Były syn, Kremulator, sztuka Tajniacy. Po wybuchu białoruskich powyborczych protestów w 2020 r. Filipienka stał się jednym z ważnych głosów białoruskiego ruchu protestacyjnego w Europie, wykazywała poparcie dla Maryi Kaleśnikawej. Niejednokrotnie wypowiadał się na temat więźniów politycznych w białoruskiej, rosyjskiej, niemieckiej, angielskiej, szwedzkiej, niderlandzkiej oraz francuskiej prasie. Po rosyjskiej interwencji na Ukrainę w lutym 2022 r. w wywiadach prasowych wyrażał solidarność z Ukrainą oraz wzywał do zawieszenia broni.